ABHIJEET BHATALE 9764369098 राधानगरी...

              अधुरी भेट ती येत होती तो जात होता त्याला फोन थोडीशी खुलत होती त्याला पाहून थोडीशी हसत होती नजरेसमोर स्वप्ने घेऊन बसत होती... पाहण्यासाठी तिला तो रोज लवकर येई पण येता क्षणी त्याच्या अदृश्य होई दिवसभर तळमळे तो तिच्या शोधात रात रात भटके ती त्याच्या विचारात... पहाटेपासून पळायचा तिच्याजवळ जाण्यासाठी सांज होताना थांबायचा हुलकावणी घेण्यासाठी खूप वाटायचे त्याला आज भेटू नदीकाठी पण भेट तळायची पाहून तिच्या कपाळाच्या आठी... दोघांनीही ठरवलं एकमेकांना भेटायचं मनी जे आहे सर्व काही सांगायचं एकमेकांना समजून आयुष्य जगायचं पण ते अशक्य होत... तो दिवस होता ती रात्र होती तो सूर्य होता ती चांदणी होती तो प्रकाश होता ती अंधार होती तो मी होती अन् ती, ती होती... ✍️ Abhijeet Bhatale.       Radhanagari.       9764369098.

                विरह... आजवर ना कधी वाटले मज सोडून मजला विहार जमेल तुज...                        विरहाच्या नाजूक बंधनात                        अडकून मज,                        गेलीस निघून                        रंग ठेऊन आज... रंग तेच नव्यानं पाहतोय आज गेलाय तो दिवस तरी वाटतोय आज गेलाय तो दिवस तरी वाटतोय आज                ✍️ Abhijeet Bhatale.            ...

        कोल्हापूरच्या माणसाला शिवाजी राजे दिसले...              काय करू महाराज.... काय करू तुम्ही सांगा...? तुम्ही शिवाजीराजे भोसले बोलत असलात...तरी आमच्यातल्या कोणी, सिनेमात काम करत नाही मग काय करू तुम्हीच सांगा...        तुम्ही सिनेमातून सिनेमातून, सिरीयलमधून... वादळासारखे... अगदी वादळासारखे, येताहो आमच्या आयुष्यात... मग भारावून जातो आम्ही, फक्त तीन चार तासांसाठी...च... पण असली कित्येक वादळे आमच्या आयुष्यात दररोज घडतायेत... सवय झाली ओ वादळाची... सवय झालीये आम्हाला... मग... मग...त्रास होऊ लागतो, तुमच्या आचारांचा तुमच्या विचारांचा... आणि तुमच्या प्रत्येक शब्दाच्या....           "शेतकर्याच्या मिरचीच्या देठालादेखील हात लावू नका नाहीतर तुमचे हात कलम करण्यात येतील... गप्प बसा ओ त्रास होतो याचा .... त्रास , विसरावे लागत आहे हे सगळं... भूल द्यावी लागते स्वतःला... इंटरटेनमेंट शोधावी लागते.. फेसबूक ,व्हाट्सअप, हाईक, मेसेंजर, ट्विटर , ब्लॉग, ॲप, चॅट, सेक्स चॅट, लाईव्ह चॅट.. स...

                         वीर जवान तुझे सलाम        गेली चार-पाच दिवस माझा देश एका मोठ्या संकटाला... एका भीषण न संपणाऱ्या.. दुःखाला.. सामोरे गेला आहे... कारगिलमध्ये देखील एका दिवशी, जवान शहीद होण्याचा  आकडा नऊच्या वर नव्हता आणि आज पुलवामा मध्ये मात्र 44 चा आकडा गाठला आहे...😟           खूप वाईट वाटतं, एखाद्याचं स्वप्न... एका सैनिकाचे घर... एक आईचा एकुलता एक मुलगा, एका बहिणीचा एक लाडका भाऊ, एका बापाचा आधार सगळच... सगळच एका दिवसात नाहीस होत... एका दिवसात सगळच नाहीस... मुलांचे शिक्षण... बहिणीचे लग्न... आई वडिलांचा आधार...एका मुलीचं सर्वस्व तिचा पती... सगळं निछांवर होऊन बसतं...☹️          एका सैनिकाची खरी किंमत काय आहे ते आपल्याला समजण्यासाठी त्याला शहीद व्हावे लागत.. शहीद झाल्याशिवाय त्याची किंमत काय आहे ते आम्हाला समजतच नाहीत या पेक्षा वाईट काय असू शकते...., आणि मग नंतर ही लोकं सगळी ऊर...

" Happy Valentine Day... Singal असणाऱ्यांसाठी..."           गेली आठवडाभर विद्यापीठात म्हणजे आमच्या हॉस्टेल वर days चालू आहेत propose day... hug day... kiss day... blah blah blah... आंघोळीला पाणी न्यायला आल्यावर देखील झोप गेलेली नसताना ही एक मित्र दुसऱ्याला विचारतोय...अरे भावा... आज कुठला डे आहे...?? खरं तर उद्यापासून याचा शेवट होणार कारण आज valentine झाला की उद्यापासून असणारे days सेलिब्रेट करायला कोण जास्त तजवीज घेणार नाहीत...             तर दुसरीकडे काल रात्री अकरा वाजता शिवजयंती ची पट्टी मागायला काही मित्र आले होते, यांना त्या वेलेंटाइन चे काही नाही even कुठलेही days च काही नाही... शिवभक्त आणि छत्रपती शिवाजी महाराजांच्या वरती जिवापाड प्रेम करणारे काही विद्यार्थी... त्यांचा देखील हा व्हॅलेंटाईनच आहे पण प्रेम मात्र शिवाजी महाराजांप्रति...  नाना प्रकारची इथ मुल आहेत... मला ही दुसऱ्या प्रकारची खूप आवडली...             असो, आपण वेलेंटाइन वरती आज बोलू... जी रिलेशनशिपमध्ये आहेत, त्यां...

                  पर्यटनाची पंढरी...                                   माझी राधानगरी....                 परवाच माझ्या गावाचा  १११ वा वाढदिवस झाला. राजर्षी शाहूंनी वसवलेली राधानगरी. जिची स्थापना ९ फेब्रुवारी १९०८ साली झाली. खरं तर "वळीवडे" या नावानं प्रसिद्ध असणारं आणि अगदी डोंगर कपारीत वसलेलं हे गाव. याला नवीन रूप,  नवीन नाव आणि नवी प्रसिध्दी दिली ती राजर्षी शाहूं महाराज यांनी... श्रीमंत राधाबाई म्हणजेच राजर्षी शाहू महाराज्यांच्या कन्या यांच्या विवाह प्रसंगी वळीवडे चे नामांतरन राधानगरी अस केले... आणि तेथून ही नगरी जग प्रसिद्ध झाली.          बलदंड सह्यादी च्या खांद्यावर रौध्र रूप धारण करून स्वतःचं अस्तित्व गाजवत वसलेली ही राधानगरी. पश्चिमेला असलेला फोंडा घाट गावाच्या संरक्षणासाठी सतर्क आहे.  भैरीबांभर येथील पाच बोटाच्या पिंपळाच्या झाडाख...

                        एकांत नभ परतुनी येत दुःखाच्या सोबत सुखवल्या डोळ्यास  पाणावले करत...                                 प्रेम पाखरू उडत                                 फुलाच्या शोधात                                  मन माझं तृप्त तिथं                                 सारा एकांत एकांत 🦃💞 प्रेम पाखरू ✍️ अभिजीत भाटळे.

                              रडू मी रडत न्हवतो पण  डोळे माझे पाझरत होते हुंदका आवरण्यासाठी  दात ओठ दाबत होते...                                   मी रडत न्हवतो पण                                    शब्द मला फुटत न्हवते                                   कपाळातील नशीब माझ                                   आट्यानमध्ये हरवलं होत...  मी रडत न्हवतो पण  हात माझे थरत न्हवते धडधडतय हृदय म्हणून त्याला देखील थापटत होते...                                    ...

                          कल्पित   गप्पच रहावस वाटलं  तुझ्या जवळ बसल्यावर हातात हात घेऊन  डोळे शांत मिटल्यावर...                                                               शब्द काही सुचत नाहीत                                       तू समोर असल्यावर                                       डोळे फक्त बघ                                        मी निरागस वाटल्यावर... भास होतो मला तुझ्या अस्तित्वावर  आणि हातात हात दिलेल्या तुझ्या त्या हातांवर...   ...

                          मरण ती समोर येता  डोळ्यात पाणी दाटले शब्दाला बांध फुटले डोंगराला गगन चिकटले..                                     सुरांशी ताल जुळले                                    हाकेने भेदून सोडले                                    तिच्याशी बोलू लागले...     स्पर्शाने भारावून टाकले हाकेने भेदून सोडले अंथरुणातून जागे केले अखेर ते देखील एक स्वप्न ठरले...        🦃💞 प्रेम पाखरू ✍️ अभिजीत भाटळे.

                           आयुष्य आयुष्य दोघांचं असत ते दोघांनी सावरायचं एकानं बिथरवल तर दुसऱ्याने आवरायचं...                                       शब्दान लांबल की                                        विचारानं सोडवायच                                       हाकेन दातल की                                      आवाजान थांबायचं... अश्रु ने भिजल की पदरान पुसायच एकानं रागवल की  दुसऱ्याने रुसायच...                                     ...

              गवतावरील मोती... नाती गोती...         हल्ली कुणाचं का निरीक्षण करा... हा कोणीही असो मग तो... Male... Female... Young.... Or Old... प्रत्येकजण पळत आहे... कोण पैसा कमवण्यासाठी ... पैसा असलेले दवाखान्यात दाखल होण्यासाठी... नोकरी साठी... गाडी साठी... मग लग्नासाठी... ते ही झाल तर मग मुलगा होण्या साठी... सुख समृध्दी साठी... म्हणजे थोडक्यात प्रत्येकाच्या त्याच्या लाईफ मधे काही priorities असतील त्या प्रत्येक गोष्टी साठी...            धावत असताना ती प्रत्येक गोष्ट म्हणजे जे काही त्याच aim आहे, ध्येय आहे... ते त्याला, गडद सकाळी... धुके पडून... सोनरी किरण पडलेल्या कुरनावानी वाटतं असत...  कुरणावर सूर्यकिरणे पडून तयार झालेल्या मोत्याची आरास नाहीशी करत त्यावर अलगद पाय टाकत चालायला पहिला पहिलाच खूप छान वाटतं...          पण  काही मर्यादित वेळेसाठीच, प्रत्येक जन या कुरणात आपलं स्वतःचं...

  Breakup नंतर...         एक निरर्थक निराशाजनक वक्तव्य... ज्याला ना आरंभ आहे ना अंत... पण एक आहे ती भावना... हो पण ती देखील निरर्थक आणि काहीशी दुःखद...           वक्तव्या आड आज उद्या खूप दिवस पालाटतील पण दिवसवाचून कधी मन नाही, खर तर निराश लेल मन कधीच पालटणार नाही...           सुखाच्या प्रतिमेवर सावट पडावं आणि सुखाची सर देखील न उरावी अशी एक तर गोष्ट प्रत्येक life मध्ये येत असेल, कारण प्रत्येकाच्या लाईफ मध्ये अनेक problems येतातच... पण सावट पडलेली ती प्रत्येक प्रतिमा मागे वळून पाहताना मनात विचार येतो ... किती वेळ गेला होता ही प्रतिमा तयार करण्यासाठी ... किती मेहनत घेतली होती यात रंग भरण्यासाठी...           काळाच्या ओघात रंग जरी फिके पडले असले तरी प्रतीमेखाली असलेलं ते नाव,  हो ते त्या प्रतीमेखालील दोघांचं तेच नाव जे आज जळबटलेल आहे ...पुन्हा  त्या दिवसांची आठवण करून निरास आणि भकास झालेल्या कल्पनेने व...

                   Hostel Life😙आणि Relationship💆‍♂️                    माझा मित्र सुशांत पाटील म्हणायचा...  "यार लाईफ मध्ये प्रत्येकाने एकदा तरी हॉस्टेल लाईफ जगावी..." नाना प्रकारचे नखरे करणारी मुले😜 भेटतात...  😎दंगा... 🤗मस्ती... पार्टी🍝 ऑन नाईट... 🍷कडवी बीयर... आणि लवर्🤦...etc... MPSC चा ग्रुप असल्याने ते काही नाही पहावयास भेटलं... पण singal 🙇असलेल्या प्रत्येक मुलांना देखील Relation मध्ये घेऊन  रात्र भर ढेकूण chatting करतांना इथं पाहिलं😇... अनेक Relationship निस्वार्थी आणि निशरिरी असतील.... पण ही Relationship मात्र स्वार्थी आणि फक्त शरीरी आहे...🤓          काल रात्री तर त्यांनी हदच पार केली... आणि रात्री 12:40AM पासून सुरु केलेलं Chatting सकाळ पर्यंत सुरू होत🤒... Intercast relashionship असेल तर मला त्या लोकांचा खूप अभिमान वाटतो... पण ही ढेकूण मात्र कोणताही cast criteria folllow न करता 🅰️+, ...